وزیر جدید بهداشت امسال در حکمی دستور داد که این دانشگاه‌ها دوباره به مانند قبل جدای از هم به فعالیت بپردازند. این خبر برای کسانی که از آبان 89در ناراحتی و بهت به سر می‌بردند بسیار خوشحال‌کننده بود و برای برخی که تازه با سیستم جدید خو گرفته بودند سردرگم‌کنند. سال گذشته، از یک سو اختلاف وزیر با رئیس هیأت دولت بر سر چالش‌های ارز دارو و از سوی دیگر مخالفت وی با عزل باقر لاریجانی از ریاست دانشگاه علوم پزشکی تهران و شورای سیاستگذاری وزارت بهداشت باعث برکناری وزیر بهداشت شد.
هر چند این دلایل به صراحت اعلام نشد اما برکناری وزیر و استعفای رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران امیدها را برای بازگشت به دوران جدایی این دانشگاه‌ها زنده کرد.دانشگاه علوم پزشکی ایران با در اختیار داشتن 16بیمارستان و بیش از 13هزار نفر نیروی انسانی پیش از انحلال، چهارمین دانشگاه برتر علوم پزشکی در کشور بود که علاوه بر تهران به شهرستان‌های همجوار مانند کرج، شهریار، ساوجبلاغ، نظرآباد و رباط کریم خدمات رسانی می‌کرد. این دانشگاه همچنین دانشکده‌های پزشکی، پیراپزشکی، بهداشت، پرستاری و مامایی، علوم توانبخشی، علوم پزشکی کرج، بین‌الملل پیام، انستیتو روانپزشکی تهران و انستیتو غدد درون ریز و متابولیسم را زیرمجموعه خود داشت.
در همان روز اول تغییرات رئیس دانشگاه ایران به همراه روسای دانشکده‌های مامایی، مدیریت و اطلاع‌رسانی و توانبخشی، به همراه یکی از اعضای هیأت امنا، معاون دانشجویی و معاون آموزشی با همین عناوین به سمت مشاور انتخاب شدند و از سه تن از روسای دانشگاههای پزشکی، بهداشت و پیراپزشکی تقدیر شد و سمتی به آنها داده نشد. دکتر مهرشاد پورسعید، عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی در گفت‌و‌گو با همشهری درباره این تفکیک مجدد دانشگاه‌ها گفت: از آنجا که دانشگاه ایران زیرساخت‌های لازم برای انجام امور اداری و آموزشی را داشته، بازگرداندن این دانشگاه به حالت قبل با مشکلات کمتری مواجه خواهد بود. وی با اشاره به اینکه بیمارستان‌های محب، لبافی‌نژاد و فیروزگر بالاترین امتیاز‌ها را در زمینه مدیریتی در سال گذشته گرفته‌اند، گفت: مدیریت این بیمارستان‌ها در سال‌های قبل با دانشگاه ایران بوده است و قطعا می‌توانند باز هم این کیفیت را پس از ادغام حفظ کنند.
دکتر پورسعید با اشاره به اینکه تصمیمی که سال گذشته گرفته شد سیاسی بود درباره احتمال تغییر مجدد مدیریت‌ها و سرنوشت دانشگاه ایران و تهران گفت: هر آدم عاقلی که بر مسند مدیریت بیاید، اگر دغدغه علم داشته باشد تن به ادغام مجدد این دو دانشگاه نمی‌دهد. این تصمیم صرفا سیاسی بود و سیاسیون دیدند که دانشگاهیان برای بازگرداندن دانشگاه به سیاق قبل چقدر تلاش کردند تا این قطار خارج از ریل را به راه برگردانند. از آنجا که از چنین تصمیمی به بدی یاد می‌شود بعید می‌دانم دوباره بخواهند با مدیریت جدید در دولت بعدی این دو دانشگاه علوم پزشکی را ادغام کنند.
دکتر آذر معزی، فوق تخصص طب ورزشی، از مخالفان ادغام دانشگاههای علوم پزشکی ایران و تهران در گفت‌و‌گو با همشهری گفت: ادغام ناگهانی دانشگاه‌ها با زیر سؤال بردن هویت و استقلال استادان، دانشجویان و کارکنان دانشگاه ایران کار نادرستی بود. تفکیک مجدد آنها با رضایت و استقبال اعضای هیأت علمی دانشگاه سابق ایران مواجه شده است. با این تصمیم استقلال از دست رفته دانشگاه ایران به‌دست آمده است. دکتر معزی با ابراز خوشحالی از این جدایی گفت:
با وجود خوشحالی اعضای قدیمی این دانشگاه، ادغام این دو دانشگاه با مشکلاتی مواجه خواهد بود و نیاز به طی شدن مراحل اداری است؛ برنامه‌ها بایستی تغییر کند. در این بین دانشجویان پزشکی مدتی بلاتکلیف خواهند بود. البته در جلسه‌ای غیررسمی تصمیم گرفته شد که کمیته‌ای تشکیل شود و نظر دانشجویان برای انتخاب دانشگاه مدنظر گرفته شود. در سیستم جدید اعضای گروه‌های تخصصی با دستیار‌هایی که دارند با توجه به محل استقرار در هر بیمارستان به‌کار خود ادامه می‌دهند؛
به‌طور مثال دستیاری که در بیمارستان حضرت رسول کار می‌کند از این به بعد، مانند قبل زیرمجموعه دانشگاه ایران قرارخواهد گرفت و اگر رزیدنتی که در بیمارستان امام‌خمینی است، محل آموزشش در همان بیمارستان است. مشکل اصلی دانشجویانی هستند که کنکور داده و وارد دانشگاه ایران شده‌اند. البته آموزش دانشجویان در این ترم در اختیار دانشگاه تهران است. وی تأکید کرد که شرایط درمان بیماران به‌دلیل عدم‌تغییر محل کار پزشکان تغییر نخواهد کرد و گفت: مشکل احتمالی در مورد وضعیت دانشجویان پزشکی است و خدمات درمانی تغییر نخواهد کرد.
ماه‌های پایانی دولتی است که به تغییر مدیران، آن هم یکباره معروف است. این تفکیک اگرچه دل بسیاری را شاد کرد اما در سیستمی که مدیریت‌ها و تصمیمات به ناگهان مسیر‌های زندگی و تحصیل افراد را تغییر می‌دهد، آیا می‌توان به چنین شرایطی دل خوش‌کرد؟
